Meer afscheid en heeel veeel avontuur!

Vrijdag 7 december 2012
Vandaag is de grote dag aangebroken. Een dag waar ik al lange tijd tegenop zie. Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant en sla ik dan ook liever over. Helaas, we stonden vroeg op zodat we met iedereen aan de ontbijttafel konden zitten.
Naar mate de ochtend vorderde hoe meer afscheid we moesten nemen. Rond half 9 vertrokken wij met Mikael, Lira en kasiepik (Kasper) naar een cafeetje om te ontbijten. Tertius zat al te wachten.
Lisa en wij vertrokken tegelijk en het zou eens een keer goed gaan met de auto... Als afscheidscadeau van Friends kregen wij een extra kras op de auto. Het is nu afwachten tot in Kaapstad of we deze kras dienen te betalen.

Met wat vertraging vertrokken we dus richting Tertius, waar we een heerlijk ontbijt hebben gekregen. Rond half 11 moesten we afscheid nemen van Lira en Mikael. Natuurlijk verliep dit niet zonder tranen...

Rond half 12 vertrokken we weer richting Friends waar we onze spullen in de auto moesten laden. Oké, onze koffers passen, maar we hebben ook wat losse spullen zoals, handdoeken, schoenen en onze handbagage tassen. In Friends heb ik al wat achtergelaten, maar helaas heb ik enkele spullen zeker nog nodig. Na wat passen en meten zat alles erin, uitchecken en het afscheid nemen kan opnieuw beginnen.
Voordat ik al iets had gezegd of gedaan begon ik al te huilen. Even iedereen een knuffel geven, oké misschien wel wat meer dan een en vertrekken maar. Dit zou het beste zijn, maar zo liep het niet. Wij wilde Merci, een van de werksters, extra bedanken, dus ook haar moesten we even opzoeken. Ook wilde we afscheid nemen van haar zoontje Takunda, die een beetje verlegen was. Takunda heb ik nog blij gemaakt met mijn opblaas krokodil.
Kasper had nog een kerstcadeau voor ons die we pas open mogen maken met kerst. Hoe lief is dat!!!! Thanks Kasper, ik hoop dat ik tot kerst kan wachten met open maken...
Nog een laatste knuffel aan iedereen en daarna ben ik met mijn betraande ogen de auto in gestapt om te wachten op Gwen en Jennifer.

Let's go! Een nieuwe avontuur is begonnen. Wat staat ons te wachten? In ieder geval veel leuke activiteiten en een geld roof! Waar slapen we? Dat maakt ons niets uit zolang we een bed, dak en stromend water zonder stroom erop hebben!

Bestemming 1: Drakensberg.
Wauw, we zijn hier al eens geweest, maar het blijft een mooi gebied waar je eigenlijk niet uitgekeken raakt.
We zijn rond 6 uur gearriveerd en hebben allereerst alles geregeld. We sliepen in een dorm met een oudere man uit Engeland.
Vandaag zijn we vroeg naar bed gegaan aangezien iedereen heel moe is.

Zaterdag 8 december 2012
Vroeg opstaan en op naar het Amphitheatre.
Wat een klim, dit is iets wat ik dagelijks zou kunnen doen! Super vet!
Vooral de klim naar boven naar de top! Stenen vielen naar beneden zo nu en dan en zelfs ik viel haast een keer bijna. Ook verloor ik bijna mijn water voorraad doordat ik te schuin een steen op probeerde te klauteren. Ergens zou het fijn zijn als je dan wat groter bent, zodat je je been wat beter kunt plaatsen.
Eenmaal boven was het genieten van het uitzicht! Wauwie, waarom is dit niet in Nederland te vinden?
In de waterval heb ik nog even gezwommen, maar ik ben gestopt toen ik terug gefloten werd. Ik deed te gevaarlijk, terwijl ik gewoon in een gat was gaan zitten... Mijn groep bestond uit een stel watjes, die mij waaghals noemde.
Alles wat je omhoog bent geklommen moet je ook weer omlaag. Omlaag klimmen werd gedaan aan de hand van een ladder met de keuze uit een stabiele of onstabiele. Doe mij die onstabiele maar...
Bij het tweede laddertje koos ik toch voor de stabiele aangezien de groep vond dat ik op mijn leven moest letten. En zo goed als ik luister doe ik dat maar!

Eenmaal terug werd er nog even geslapen in het taxi busje. Bij de lodge had ik met een mannetje afgesproken wat foto's te wisselen aangezien hij er van mij gemaakt had. We hadden afgesproken om dit om half 7 te doen. Dus had ik nog even tijd om wat te drinken en te socializen met Goran een Amerikaanse jongen. Hij zat bij mij in de groep met het wandelen.
Verder hadden we met hem wat gegeten vervolgens belandde we met de hele wandelgroep in de jacuzzi! Heerlijk!!! In de Jacuzzi kregen we pas echt te weten hoe iedereen heette. 2 Deense meisjes, Goran, Marco de Kroaat en wij. Later kwam onze nieuwe dorm genoot, een Belg ons nog vergezellen.

Een onplezierige nacht kwam ons tegemoet. De vriend van de Belg een Congolese snurkte super hard. Zo hard heb ik nog nooit iemand horen snurken, deze man is zelfs beter dan Kassie! Dus ik lag maar de hele tijd wakker en onze Belgische vriend maakt zijn vriend steeds wakker zodat hij stopte met snurken.
Om de nacht nog leuker te maken zag ik een Baboon de dorm in lopen en vervolgens hoorde ik een kreet. Dus ik pakte mijn Kruger zaklamp en begon te zoeken naar de Baboon! Ik zei ook tegen mijn kamergenoten dat ze moeten mee helpen, maar de Belg zei mij: ge bent aan het dromen, er is geen Baboon. Waarop ik boos reageerde en zei: oké, dan ga ik slapen, maar ligt de Baboon naast mij...

Zondag 9 december 2012
Vroeg opstaan en vertrekken, dat was het plan! Helaas was dat ons niet gegund. De auto startte niet meer. Het eerste wat ik zei was de accu! En jahoor, dat was ook de diagnose van het mannetje van de lodge. Een jumpstart moest gemaakt worden en gelukkig wilde deze man ook helpen.
Daar konden we weer rijden. Het was een lange rit en in de avond kwamen we aan in Mthatha. Daar hebben we nog boodschappen gedaan in de plaatselijke supermarkt. Het was dan maar een supermarkt, maar toch had het iets bijzonders. De live gezongen muziek super hard door de boksen en de zwarte bevolking die nog nooit blanke mensen hebben gezien. Althans zo leek het.
De lodge in Mthatha was meer dan prima, ook al verbleven we in een tentje.
Natuurlijk mocht ik boven in het stapelbedje slapen. Niet erg maar vet vervelend als je in de nacht wakker wordt en het zeil op 5cm van je ogen zijn verwijderd. Ook sliep ik in iets als een babybox. Vet irritant aangezien je bed dan smaller is dan normaal...

Maandag 10 december 2012
Ik was als eerste opgestaan om ontbijt te maken, thee zetten en brood toasten. Karig maar goed genoeg om mee te overleven. Waardering? Ik betwijfel het...
Snel klaarmaken en vertrekken maar. Rond 7 uur waren we door Mthatha aan het racen, alles was dicht, zelfs de kerk. Dus besloten we maar door te rijden naar East London. Daar aangekomen zijn we wat gaan eten en zijn we naar de mall gereden. In de avond hebben we genoten van een gratis kerstconcert en zijn we gaan bowlen met Chris. Ik wist niet dat ik ergens te jong zou zijn om een drankje te halen. Jahoor, hier was ik het. 1 jaar te jong......
Gek genoeg ging het bowlen aardig goed met een strike en een spare achter elkaar. Eervol heb ik verloren van Chris.
Na het bowlen zijn Chris, Gwen en ik nog gaan stappen bij Swift loft, waar we gratis drank, in de vorm van shotjes, hadden gescoord van een Afrikaanse rugby speler.
Met ietwat te veel drank op kwamen we terug bij het appartement van MJ. Wat eigenlijk niet veel voorstelde. Wcpapier was er niet, een toilet door trekken lukte mij ook niet, licht op de toilet kende ze hier ook niet en een wasbak had ik ook nog niet gevonden. Mijn tanden heb ik dus gepoetst onder de douche, uit pure armoede.

Dinsdag 11 december 2012
Ik was vroeg wakker en ben me gaan douchen. MJ had ons ontbijt gemaakt in de vorm van toast en bacon en eggs. Super lief.
Vervolgens zijn we naar het aquarium gegaan, daar hebben we ons geregeld dat we zeehonden mochten voeden en pinguïns mochten aaien. Verder hebben ze voor ons de haaien naar het vlakke water geprobeerd te halen zodat we ook die nog zagen.
Daarna zijn we naar het strand gegaan en in de avond naar het huis van Chris. Chris had voor pizza en een film gezorgd, en we hebben ons hier goed vermaakt. Wat een lieve ouders heeft Chris eigenlijk, heel open en super vriendelijk!

Woensdag 12 december 2012
We zijn vroeg opgestaan om richting PE te rijden. En raad eens, ik heb de toilet ontleed om er achter te komen hoe ik deze dien door te trekken.
In de middag willen we namelijk op Jeffrey's bay sandboarden. Het weer ziet er weer goed uit, geen wolkje aan de lucht terwijl jullie in Nederland in de kou leven momenteel. Wat een heerlijk genot; een extra zomer!
Voordat we vertrokken uit East London zijn Gwen en ik bij een mini markt nog wat brood gaan halen. Nouja, daar kregen we de poppen aan het dansen. Een mannetje keek mij vol verwachting en smart aan. Vervolgens vroeg hij mijn telefoonnummer. Nou meneer een telefoon heb ik niet. Oprecht geloofde hij mij niet, maar meneer ik heb geen telefoon voor de periode die ik hier ben, te duur en te kort. Waar kom je vandaan, hoe heet je, hoe lang blijf je nog, 17 dagen geen probleem is lang genoeg. Wat ik ook zei, hij bleef vol smart kijken, BAH!!!!
De weg maar PE was kort waardoor we de hele middag hebben voor een activiteit!

's Middags zijn wij naar Jeffrey's bay gereden om te lunchen en te sandboarden. Het sandboarden lukte hier niet, dus zijn we gaan zoeken. We hebben uiteindelijk Dane en Gerrit gevonden om met ons te sandboarden.
Het eerste probleem was: de auto wilde niet starten. Gelukkig stonden een stel aardige jongens klaar om ons te helpen. Ik heb een van de jongens de sleutel gegeven en de andere begonnen tegen de voorkant te duwen. Voilà de auto startte weer!! Op naar Jeff's bay... Het sandboarden was echt super cool! Ookal val je steeds opnieuw, het is echt stoer! Het zand is overal komen te zitten; in de oren, kleren, haren echt overal. Zelfs meerdere douches helpen hier niet tegen, want zand is nog altijd overal te vinden.

In de avond zijn we met de moeder van Gwen en haar reisgroepje ergens gaan eten. Wat een gezellige groep! Na het eten heb ik nog een nieuw jurkje gescoord. Een paarse trui dat normaal voor mannen is, maar ik heb het gekregen tegen de kou.

Donderdag 13 december 2012
Vandaag zijn we in de ochtend naar Kwantu gereden om uiteindelijk een rit op een olifant te ervaren. Wat zijn dit vette beesten!
Ik mocht mijn olifant vrij snel eten geven en ermee rennen. Aan het eind van de rit mocht ik gaan zitten met de olifant en weer opstaan. Wauw, wat een mooie beesten!!
Als kers op de taart mochten we de lieve beesten voeren. Mijn hand heeft zelfs vast gezeten in de mond van een oli! Super vet:)

In de middag ben ik met Jennifer rond gaan toeren in Port Elizabeth. Deze stad heeft ergens wel iets moois, maar van de andere kant vind ik het een lelijke stad waarvan de huizen en architectuur niet direct bij elkaar passen.
Helaas konden we het stadion niet binnen, waardoor we de andere gebouwen in de stad zijn gaan bekijken. Verder zijn we kerstinkopen gaan doen, aangezien we met z’n drieën kerstcadeaus willen kopen voor elkaar. Op die manier hebben we toch nog een beetje kerst! Ik heb zo’n vet cadeau voor JenJen en Gwen gehaald. Ik baal ervan dat ik het niet kan delen met jullie, want ook zij lezen deze verhaaltjes, helaas! Even wachten tot 25 december dus.

Vrijdag 14 december 2012
Onze plannen voor vandaag zijn in de soep gelopen, waardoor we opzoek moesten naar andere ideeën. Het idee was om naar een cheetah farm te gaan, vervolgens naar de haven en aan het eind van de middag even te chillen in de vorm van midget golfen.
Als er eenmaal iets mis gaat, gaat alles mis. De cheetah farm werd gevonden en was ook super mooi om te zien. Het was een goed doel. Deze mensen namen jonge wilde dieren over van bijvoorbeeld natuurparken als zij afgestoten werden door de moeders. De jonge dieren werden groot gebracht en uiteindelijk terug gezet naar een natuurpark.

Op naar de haven. Natuurlijk vonden we daar niet wat we wilden vinden, maar we zijn uit nieuwsgierigheid even gaan rondlopen op de haven. Bij een van de vissersboten gingen we kijken en ik was een van de gelukkige die aanboord mocht. Aan boord heb ik een gratis rondleiding gekregen. Ik schrok een beetje van de kapitein die een middagdutje aan het doen was. Deze man leek erg op Kapitein Efraïm Langkous, de vader van pipi langkous. Niet de meest sexy uitziende man dus! Niet gek dat ik me rot schrok hem in zijn cabine te zien liggen, terwijl ik het niet verwachtte.

Oke, na dit avontuur stonk ik helemaal naar visjes, enwel sardienen!
Nu moesten we toch even wat vis gaan eten. Want een haven bezoeken zonder het genot van een beetje vis, kan echt niet.

Na een boot over de weg te hebben zien rijden zijn we door gereden naar het midget golfen. Helaas begon het te regenen, dus zijn we terug naar onze lodge gereden, om vervolgens terug te gaan voor wat eten en gebruik te maken van wat internet.

15 december 2012
This is it! En dit had het letterlijk kunnen zijn vandaag.
Onderweg zijn we bij een benzine station gestopt om even gebruik te maken van de toilet. Want zenuwachtig en nerveus dat waren we! Bij dit station kon je ook nog een brug op lopen. Ik heb niet meer onthouden hoe deze heette, maar het was een brug van 135 meter hoogte. En wat waren we bang. Gwen zei ook direct: Nee, geen bungee voor mij. Ik doe het echt niet!. Jenn en ik bleven redelijk relax, maar zenuwachtig bleven we, want het was toch fucking hoog! Sorry voor mijn taalgebruik, maar de meest gebruikte zinnen vandaag zijn: Oh, my fucking god of oh, my god!
Na een aantal minuten kwamen we aan bij Face Adrenalin. Oioioioi, zoals we het in Zuid-Afrika hebben leren zeggen. Oh my god, oh my fucking god; dit gaan we toch niet doen!? Ik vond op de weg een 5 rand cent muntje, wat ik omgedoopt had tot Lucky penny!
Gwen had de kans om binnen twee minuten de brug op te lopen en ging dit ook doen. Ik barstte van de honger en wilde eerst eten voordat ik ging springen, dus Jen en ik gingen dit eerst doen. Vol spanning keken we naar het scherm om Gwen te zien springen. Helaas schudde ze zelfverzekerd nee en sprong niet, ondanks onze aanmoedigen als: Spring toch, je kan het! Als je niet durft moet je het niet doen, maar doe het toch gewoon. Op het moment dat Jennifer en ik dachten dat Gwen niet meer ging springen zijn we als een gek naar het toilet gegaan en ons klaar gaan maken, zodat we Gwen konden opvangen.
Opeens kwam er een Duits meisje naar ons toe, wat we al kende van PE met de mededeling: Your friend did the bungee! Oeioeioei, wat flipte ik hem uit, dat ik deze sprong niet heb gezien, maar wat was ik blij dat ze gesprongen had! Echt er viel een last van mijn hartje.
Nu was het aan Jennifer en mij. Laat ik nu ook nog de mededeling krijgen dat ik als eerste van de groep mocht springen. De wereld heeft voor mij letterlijk stil gestaan. Ik weet namelijk niet goed meer wat er tegen me gezegd is. Ik weet nog dat ik trilde op mijn benen, tranen in mijn ogen had (stiekem was ik bang nooit meer omhoog te komen) en alles honderd keer nakeek en liet nakijken, ook heb ik nog gevraagd of mijn ‘geluksmuntje’, wat net in mijn bezit was, mee mocht nemen. Zit ik echt vast, klopt het wel dat ik hier niet vast zit en is het touw serieus heel?
Het hielp natuurlijk niet dat ik het touw zag en zag dat er enkele elastiekjes al geknapt waren. Wat nog dommer was, is naar beneden kijken. Ik schudde met mijn hoofd en riep naar de mannetjes: Nono, don’t push me! Don’t push me! Waarop zij zeiden: You can jump yourself, but 1, 2,…. En ik sprong. (achteraf gezien mocht ik dat niet doen, en moest ik wachten op de 3 en het woord BUNGEE, maar boeie!)
Mijn eerste gedachte was: Oh, god, waarom ben ik gesprongen? De tweede reactie was: Oke, ik ben nu gesprongen, laat ik mijn stem nog even horen… Wat was het gaaf! Serieus, hoe eng het ook is; ik raad het iedereen aan! Het geeft je een goede kick en momenteel heb ik het gevoel alsof ik de wereld aan kan!!!
Ook Jenny heeft gesprongen na een peptalk van mij en het overpakken van het muntje, jaja, het ding heeft mijn sprong gewoon overleefd! Ik ben echt trots op Gwen en Jenny, aangezien ze ergens een beetje omgehaald zijn door mij om te springen. Want ik wilde hoe dan ook die sprong wagen, waar zij nog een twijfel hadden.
Wauwieee, Gwen, Jenn en ik waren alle drie in de hemel beland, wat voelde wij ons chill!

En, jaja, mijn muntje heeft ook Jenns sprong overleefd en is nu officieel mijn Lucky penny!

Uiteindelijk zijn we doorgereden naar Knysna, het weer zit namelijk niet mee. En een buitenactiviteit zat er niet meer in helaas!
Vanavond gaan we weer met het reisgroepje van de moeder van Gwen uit eten. Ik ben benieuwd of een van hen ook gaat springen bij de Bungee, aangezien zij ook daar zijn geweest.