Adventures going on!

30 oktober 2012
Oeioei, het is weer lang geleden dat ik iets heb getypt. En wat is er in de tussentijd gebeurd? Ik heb werkelijk waar geen idee meer. Dus ga ik allereerst eens goed in mijn geheugen graven en proberen mezelf terug de tijd in te sturen.

Vandaag een gewone stage dag. Wauw, het wordt echt leuk op stage. Tenminste ik vermaak me met praten en poetsen. Dus de bezigheden zijn minder, maar ik kan me vermaken.

In de avond zijn wat foto’s uitgewisseld en ik ben redelijk vroeg gaan slapen.

31 oktober 2012
Vandaag hadden Gwen en ik geen stage. Manisha is zwanger, maar heeft veel problemen met de zwangerschap.
Ze heeft al verschillende malen bloedverloren, wat een slecht teken geeft.

In de avond zijn Thapedi, Itumeleng en de duitse vrijwilligers gekomen om samen met ons te eten. Thapedi en Itumeleng hebben kip gemaakt, en wel Kippenhoofd, kippenvoet, kippenlever en kippenmaag. Wat een ervaring om dit eens te mogen eten. Op deze manier krijg je toch veel mee van de Zuid-Afrikaanse cultuur.

01 november 2012
Gwen en ik zouden vroeg naar stage gaan, maar helaas. We wilden de auto starten, maar plots kwam er rook onder de motorkap vandaan. Snel de auto uitgesprongen en na 2 minuten de motorkap open gemaakt. Wat een stank.
Het volgende probleem deed zich voor: de auto wilden niet meer starten! Aiaiai, dan maar weer bellen. Allereerst de auto naar achteren geduwd, zodat de anderen gewoon konden werken.
Er kwam een mannetje kijken naar de auto. Zijn conclusie was, auto kapot. Tja, die conclusie had ik hem direct kunnen geven. Vervolgens gingen ze een sleepwagen halen en moesten wij mee om de auto weg te slepen. Oke, hebben we dit ook weer eens voor de eerste keer gedaan.
We moesten dus weer aan een nieuwe auto, maar dit keer kregen wij een schakelauto. Als het moet dan moet het.
Gwen zou naar huis rijden en daar gingen we dan. In de 2 een steile berg op, en jahoor de auto haalden het niet. We probeerden de handrem erop te zetten, maar we gleden gewoon naar beneden. Dan maar de handrem en de voetrem. Vervolgens probeerden we de auto te herstarten, maar ook dit lukte niet meer. We besloten maar weer terug te gaan achteruit rollend van de berg. Eenmaal daar aangekomen lukte het ons weer de auto te herstarten. Jaja, de auto was weer wat luxer, we hebben momenteel weer een alarm. Dus om de auto te starten dienen we eerst het alarm eraf te halen.
Volgende probleem hoe zet je deze auto in de achteruit? We wisten het niet hoor.
Even hulp vragen en de handrem na laten kijken. Er werd wat gesleuteld aan de handrem en ons werd uitgelegd hoe we achteruit konden rijden zonder op een steile helling te staan.
We zouden onze weg snel vervolgen en gelukkig ging alles goed. We hebben momenteel zoveel luxe in de auto dat we voor en achter muziek hebben. Wauw!

In de namiddag hebben we nog een bijzonder insect gezet. Dit hebben jullie op facebook kunnen zien.

In de avond zijn we naar de homeless people gegaan. Jelte was met ons meegegaan om te kijken wat wij deden. In het bakkie reden wij weer rond door de stad.

02 november 2012
Vandaag huiswerk gemaakt, dus verder niet veel bijzonders.
In de avond zijn we met een aantal mensen van het huis een drankje gaan doen bij TriBeCa.
Bij aankomst thuis was ik erg moe en ben dus vrij snel naar ben gegaan.

Rond 2 uur kwam Jelte nog even bij mij op bezoek om te kijken hoe het ging.

03 november 2012
Vandaag moesten we vroeg op. We werden rond half 7 bij het TLF hoofdgebouw verwacht. In onze auto vertrokken we naar de bruiloft van Grace.
Wauw, wat mooi om deze bruiloft mee te maken.

Tijdens de bruiloft werd ik gebeld door Niek, Jelte en Eline. Niek was erg moe van het rijden en wilden niet meer door rijden naar hun Lodge. Zij hebben besloten terug te rijden naar Pretoria. Het volgende plan kwam tot stand. Samen zouden wij gaan uiteten. Ook Kasper voegden zich bij ons evenals zijn ouders.

04 november 2012
In alle vroegte zijn wij op pad gegaan om de vader van Jennifer van het vliegveld te halen. Nadat we hem hadden opgehaald zijn wij nog naar Museum Africa gereden.

Eenmaal thuis hebben we heerlijke frikadellen gegeten, aangezien Sjir deze heeft meegenomen uit Nederland.

In de avond zijn we met Sjir, Eline, Niek en Jelte gaan uit eten bij een Indisch restaurant. Het was duur, lekker, maar absurd weinig. Thuis heb ik dus nog enkele broodjes gegeten om mijn honger te stillen.

05-06-07 november 2012
Gewone stage weken, die steeds beter en beter gaan. Wauw, ik wil nog niet weg hier, maar mijn laatste dag komt eraan.

Op 7 november hebben Eline, Gwen en ik wortelstamppot gemaakt voor het huis. Verder hebben we afscheid genomen van Eline, Niek en Jelte. Wij vertrekken namelijk de achtste naar Durban en zij vertrekken de negende richting Kaapstad om te gaan reizen. We zullen Niek en Jelte nog een keer zien op 1 december.

08 november 2012
Let’s go to Durban. In alle vroegte zijn we vertrokken naar Durban. We hebben een tussenstop gemaakt in Drakensberg. Eenmaal aangekomen in Durban hebben we ons allereerst ingecheckt en vervolgens zijn we opzoek gegaan naar een restaurant.
Maar gek genoeg zijn in zo’n grote stad op een donderdagavond alle restaurants gesloten. Na wat rond gevraagd te hebben zijn we doorgereden naar het Casino. Daar waren alle restaurants nog open en konden we heerlijk smullen.

In de avond ben ik wakker gebeld door Jelte die een beetje te veel had gedronken. Later bleek ook dat hij geen idee had wat hij allemaal heeft gezegd. Later dit weekend pakken we hem weer goed terug!

09 november 2012
Voor vandaag hebben we besloten om Durban zelf te gaan bezichtigen. Allereerst wilden ik een frisse duik maken op de vroege ochtend in het zwembad. Het was ijskoud, maar zo lekker om even afkoeling te vinden! Na het ontbijt en een warme douchte zijn we opzoek gegaan naar een toeristenbureau zodat we een plattegrond kunnen regelen. Nouja, dit was al een hels karwei aangezien we de auto hadden geparkeerd, maar niet hadden gekeken waar het toeristenbureau is. Dus ben ik maar aan een mannetje gaan vragen waar we naar toe moesten, maar deze was niet zo slim en ik werd er dus niet veel wijzer van. Gelukkig had een taxichauffeur mee geluisterd op een afstand en heeft mij de weg gewezen naar het toeristenbureau.
We konden onze weg vervolgen en gingen de stad bekijken. We hadden de route uitgestippeld, maar onderweg kwamen we de politie tegen. De politie raden ons sterk aan niet de kant op te gaan waar wij naartoe wilden, maar Gwen en ik hielden onze poten stijf en zeiden dat we perse wilden gaan. Uiteindelijk heeft de politie een taxi voor ons geregeld zodat we niet hoefden te lopen.
De taxichauffeur heeft ons daarna een kaartje gegeven zodat we hem nog eens konden bellen als we weg wilden gaan. Na de Indische markt te hebben afgelopen zijn we op zoek gegaan naar eten, want wat hadden we een honger. Dit was niet zo gemakkelijk, dus namen we het genoegen met het eerste en beste zaakje waar we konden eten. Heel veilig voelden we ons niet aangezien het criminaliteitsgehalte in dat deel van Durban veel hoger ligt dan bijvoorbeeld bij Bloodmall in Pretoria.
Uiteindelijk hebben we de taxi gebeld en zijn we terug gegaan naar de auto. Ons was onderweg aangeraden door de politiemannen om naar Ushaka te gaan, dus hadden we besloten dit even te doen. Ushaka Marine bleek een paradijs van water te zijn. Gwen en Jennifer wilden minimaal een strand dagje en we hebben nu maar besloten dat stranddagje bij Ushaka te plannen. Dan zou ik het ‘stranddagje’ tenminste ook een hele dag volhouden, aangezien we ons daar als een klein kind konden vermaken met waterglijbanen en discozwemmen.
We zijn op tijd naar huis gegaan om even naar de supermarkt te gaan zodat we voor onszelf konden koken. Bij de supermarkt kwamen we een eend tegen met wat jongere jongens. Zo aardig als Gwen en ik zijn begroetten we deze jongens en zwaaiden we naar ze. Vervolgens zij Gwen tegen mij: Het zou mooi zijn als deze jongens bij ons in de lodge sliepen. Waarop ik antwoordden: Gwen, hoe mooi het ook is, hoe groot is deze kans? Nihil zou je zeggen…
Gwen en ik zijn tijdens het koken nog even het zwembad ingedoken, de die-hards die we zijn. Want zo warm was het water toch niet. Daarna nog even geholpen met het bereiden van het eten en de tafel gedekt. Vervolgens heerlijk gegeten. Na het eten zijn we naar de pool ruimte gelopen. En raad eens wie daar waren; Onze vrienden! Na wat extra onderzoek door Gwen en mij werd er door ons toch hard Nee geroepen, terwijl de jongens ons te vriend probeerden te houden met eten. Helaas!
Wij zijn terug gegaan naar onze woonkamer en hebben daar nog een potje gekaart onder het genot van wat alcoholische versnaperingen en een komkommer!

10 november 2012
Vroeg opgestaan en heerlijk ontbeten. In alle vroegte zijn we naar het strand gelopen en hebben we onze eerste stappen in de Indische oceaan gezet. Wat een heerlijk warm water dat zouden ze in Nederland ook moeten hebben. Al snel zijn we terug gegaan naar de lodge om richting Ushaka te gaan. In Ushaka hebben we dolfijnen, zeehonden en pinguins gezien. Verder hebben we ons daar vermaakt door van enkele glijbanen af te gaan en in banden te gaan liggen in het water. Dat laatste was het eerste wat we deden. En laat er nu net een hele groep jongens voor ons zijn. Al snel hielden ze zichzelf tegen om op ons te wachten en ons flink te irriteren, ofja, wij vonden het flink irritant.
Ook hebben we discogezwommen. Er stond namelijk muziek op bij het grote zwembad. We hebben even de Gangnam style aangevraagd en in het water hebben wij ons flink belachelijk gemaakt. Achja, deze mensen zien we toch nooit meer.

Ter afsluiting van het zwemmen zijn we nog de indische oceaan ingesprongen zodat we ook daar nog even konden zwemmen. JE kunt natuurlijk veel dieren in de zee verwachten, maar dat je dan dolfijnen op 40 meter ziet springen is toch helemaal geweldig! Wat een geweldige beesten zijn dit en wat ben ik blij dat ik ze gespot heb vandaag.

In de avond zijn we nog naar het casino geweest. We hebben hier heerlijk gegeten en zijn nog even het casino ingelopen. Ik had mijn kerstmuts op en er was een vrouw die tegen mij zei: Wauw, kerst is vroeg dit jaar. Waarop ik antwoorden: Nee hoor, dit is normaal, kerst is nu al in Nederland. Dus wenste ze mij een zalig kerstfeest.
Toen we naar de auto wilden lopen was er veel vuurwerk, dus het was niet alleen Kerst in Nederland, maar ook Nieuwjaar in Durban. En de klapper op de vuurpijl was dat wij onze auto kwijt waren. Waar hadden we deze neergezet, niemand die het nog wist. Maar uiteindelijk vonden we onze gestolen auto terug ergens in een rijtje.

11 november 2012
Vandaag zouden we eigenlijk door Lesotho naar huis rijden om vervolgens Drakensberg in Lesotho te kunnen bekijken. Bij de lodge werd mij afgeraden dit te doen, aangezien onze auto dit niet zou aankunnen. We hebben besloten om dan maar gewoon richting Amfitheater te rijden. Echt op de bergen zijn we niet geweest, maar we hebben flink genoten van de landschappen.

’s Avonds zijn Gwen en ik gaan uiteten bij Tashas. We hadden zo’n gruwelijk grote honger dat we vroegen voor wat stokbrood met kruidenboter. Welk restaurant heeft dit namelijk niet? Nou dit restaurant! Uiteindelijk kregen we een snee brood met jam en boter. Er werd bij gezegd dat dit gratis was. En wij als Nederlanders hebben genoten van ons gratis brood met jam.
Uiteindelijk eindigde ons hoofdgerecht in een ramp, onze magen waren al gevuld en ik kreeg dus amper nog een hap naar binnen. Dit resulteerde in misselijkheid.

12-14 november 2012
Vandaag waren enkele nieuwe patiënten aanwezig in het hospice. Gwen en ik gingen ons ontfermen over een 44 jarige vrouw. Niet wetende wat ze had begonnen we aan de verzorging. Tot onze schrik bleek dat deze vrouw een grote wond had op haar stuit. Dit zagen we aan de grote van de pleister. Bij het afhalen van de pleister schrokken we veel harder. De wond was super diep ongeveer 5 cm. We zagen het bot en de spieren nog niet. Maar het zou niet veel schelen. Met de materialen die we hebben, hebben we deze wond verzorgd. Allereerst uitgespoten met water, vervolgens schoongemaakt met betadine en getamponneerd met betadinegazen. Afgeplakt met vetgaas en een pleister. Iets beters konden Gwen en ik er niet van maken.

Op 13 november zag de wond er al veel mooier uit. De twee bovenste gaten waren mooi rood. We hebben de wond daarom op dezelfde manier verzorgd.

15 november 2012
Eindelijk op naar de echte wilde dieren, het Krugerpark.
Volgens mij wordt deze dag aan het eind door ons allemaal als pech dag bestempeld. Er is zoveel gebeurd op deze dag…

Het begon met een aanhouding door de politie. Wij rijden alle 3 hier vaak te hard, vaak zijn we ook onder aanhoudingen uitgekomen omdat een auto voor of achter ons wordt aangehouden. Natuurlijk rijd ik vandaag en ben ik vandaag de pineut. Ik reed 12 km te hard, waarvoor ik 500 Rand zou moeten betalen. Nou nee dus, ik had een briefje van 100 Rand in mijn handen genomen en vroeg de politieagent of hij genoegen nam met 100 Rand. Natuurlijk werd er gezegd en ik mocht doorrijden. Hoe corrupt is de politie hier?
Doordat we allemaal wel eens te hard rijden, vonden Jennifer en Gwen dat deze boete niet specifiek voor mij was, maar gewoon voor ons alle drie…

Uiteindelijk zonder problemen aangekomen in het Kruger. Ik voelde me als een kind van drie in de dierentuin. Even snel inchecken en de laatste zaken betalen, spullen wegzetten en weer de auto in om alvast wat dieren te zien.
Onze eerste Kruger dieren, wat vet, maargoed, giraffen en zebra’s die kennen we wel. Gwen, Jennifer en ik kwamen hier voor het echte werk, de BIG 5. En jahoor, daar had je al snel onze nijlpaarden. Na wat verder gereden te hebben stond er een waterbok direct langs de weg op een hoek, althans wij dachten dat het een hoek was. Dus laten we dat pad in rijden. Voordat we naar beneden reden waren we aan het bedenken of onze Ugly Fox dit aan zou kunnen, maar naar beneden moest sowieso geen probleem zijn. So let’s go. We reden langs de waterbok af en bleven stil staan om wat foto’s te maken. Oeioei, het beest leek een beetje boos te worden, dus laten we maar doorrijden. Eenmaal beneden bleek het pad dood te lopen. Dus omkeren en weer omhoog. Dat laatste was niet zo gemakkelijk. De berg stijl naar beneden was nu een berg stijl omhoog met gaten in de weg. Oke, laten we het proberen. Poging 1 mislukt, poging 2 mislukt, poging 3 mislukt, poging 4 mislukt, poging 5 mislukt, we begonnen het ondertussen al warm te krijgen en ik sprak over uitstappen en aanduwen, poging 6 mislukt, poging 7 mislukt, poging 8 mislukt, de auto begint vanuit de motorkap te roken en erg te stinken (toch niet weer die startmotor), poging 9 mislukt, Oke nog een laatste keer en dan is aanduwen de laatste hoop, poging 10 GELUKT! Een vreugde kreet was op zijn plaats en de complimentjes werden gegeven aan Jennifer. Wat waren wij opgelucht dat we uit deze berenkuil waren gekomen. We hadden besloten direct naar het kamp terug te rijden om de auto na te laten kijken. De banden waren namelijk erg slap, dus die wilden we graag opgepompt hebben en natuurlijk wilden we dat er een mannetje onder de motorkap ging kijken.

Eenmaal in het kamp werd ons aangeraden de auto een nacht rust te geven. Ik wilden even sportief zijn en renden van het tankstation terug naar het huisje. Je zou zeggen wat kan er mis gaan? Bij mij kan alles verkeerd lopen, dus ook met een beetje rennen. Tijdens het rennen werd ik aangevallen door een leeuw, waardoor ik nu een fikse kras op mijn arm heb staan.

Oke, wat gaan we dan nu doen? Even zwemmen was de oplossing en Sjir, de papa van Jennifer wilden even gaan wandelen. Sjir had de sleutel mee en na een tijdje hadden wij genoeg van het zwemmen en gingen we terug naar het huisje zodat we heerlijk konden douchen.
Nouja, dat douchen werd nog een avontuur op zich. Onze douche spullen lagen nog in het huisje en de vader van Jennifer had de sleutel. Wij hadden geen telefoon mee naar het zwemmen, dus bellen konden we niet. Wachten zou het enige zijn, totdat ik besloot om in te breken in ons eigen huisje. We hadden de ramen open laten staan en toevallig heb ik voordat we gingen zwemmen aan de horren gezeten, dus ik wist dat er eentje heel soepel open ging. Die zou ik vanuit buiten gemakkelijk open moeten kunnen maken, en jahoor… We hadden een ruimte van 30x30 om het huisje naar binnen te klimmen. Het probleem voor mij was dat het raampje nogal hoog zat, maar met een handje hulp klom ik zo het huisje binnen. Vervolgens kreeg ik de aanwijzingen van Gwen en Jennifer waar ik hun douchespullen zou kunnen vinden en net nadat ik klaar was alle spullen te pakken kwam de vader van Jennifer terug. Fijn is dat!
Dan maar een warme douche. Vergeet die warme douche maar, een warme douche wordt natuurlijk een ijskoude douche. Van warm water hadden ze in Pretoriuskop niet gehoord.

Na even nog wat op bed te hebben gelegen en wat chips naar binnen te hebben gewerkt zijn we gaan uit eten. Het eten was lekker, maar zeer weinig. Onder het eten kwamen we er achter dat er een vleermuis boven ons eten hing, lekkerlekker! De grootste spookverhalen over vleermuizen kwamen op tafel, zelfs door wat mensen die om ons heen zaten. Als we al niet genoeg hebben meegemaakt, besloot een kever nog in het eten van Jennifer te vliegen.
Het werd tijd om optijd te slapen, zodat onze avonturen maar eens ophielden en er een nieuwe dag kon beginnen.

Ohja, ik ben natuurlijk niet echt door een leeuw aangevallen, maar dat klinkt net wat spectaculairder dan te zeggen dat ik tegen een cactus ben aangelopen.

16 november 2012
Mijn nacht was niet zo denderend geweest. Waardoor komt het? Geen idee, misschien teveel wakker gelegen over de auto. We begonnen in alle vroegte met een sunrise, 2.45 uur ging de wekker en om 3.00 uur moesten we toch echt ons bed uit. Als een clown, of zoals mama het zou zeggen Ma Flodder, ging ik op pad. Ik werd bij het verzamelpunt ook hard uitgelachen door enkele Duitse mensen. Verder werd door hen afgevraagd hoe het mogelijk was dat Gwen en ik zo vrolijk konden zijn op zo’n vroege ochtend. Nouja, dit hielden we natuurlijk liever even geheim.
Rond 3.45 begon onze jacht naar de Big 5. Laten we nou direct een Buffel op de weg tegen komen en de neushoorn niet veel later. Ook de olifant zijn we tegen gekomen. Dat is al 3 uit 5, wat een geluk. Verder wil ik zeggen dat de zonsopkomst zo schitterend mooi is!
Nadat we terug waren in het kamp zijn we de auto in gaan laden en zijn we vertrokken voor onze rit naar Crocodille Bridge. Onze nieuwe slaapplaats voor de nacht. Het zou niet zo lang rijden zijn, maar wij zijn twee keer omgedraaid met de auto. We durfden namelijk geen risico’s meer te nemen. We durfden niet door diepe plassen te rijden, bang om vast te komen zitten. Ondertussen hebben we nog heel wat dieren gezien, waaronder welpjes, super lief! Dit is dan 4 uit 5.
In de avond hadden we een sunset drive. Deze begon al rond 4 uur, waardoor we van te voren al moesten eten. WE hadden namelijk niet de luxe met een restaurant op het kamp. Dus van te voren eten en een bakje fruit voor als we terug waren was de oplossing. Tijdens de sunset drive zagen we nog meer olifanten, deze hadden we al veel tijdens de sunrise en onze eigen rit gezien. We wilden een luipaard. Enkele auto’s reden voorbij en zeiden dat ze een luipaard hadden gezien. We moesten kiezen van de chauffeur, een zwarte neushoorn of een luipaard. Een zwarte neushoorn is zeldzaam in soort, maar een luipaard is tevens zeldzaam om te vinden en te zien. Dus beide! Ons geluk kon niet op en we zagen een luipaard en een zwarte neushoorn. 5 uit 5, de Big 5 was compleet en de eisen konden worden aangescherpt.

17 november 2012
Vroeg opgestaan om onze verre reis naar Letaba te vervolgen. Letaba is vanuit crocodille bridge een aardig stuk rijden, dus veel rusttijd hadden we niet. Tijdens het rijden hebben we veel mooie dieren gezien, zoals een verdoofde leeuw die verdacht werd op TBC. Wij zijn op 10 cm afstand van deze leeuw geweest. Zo zielig om te zien.
Voordat we aankwamen in Letaba waren we aan het voorspellen of we de big 5 nog een keer compleet konden maken. Mijn voorspelling was van niet, maar Gwen en Jennifer hielden de moed erin en vonden dat het moest lukken. Oke, een gratis Savannah voor degene die gelijk heeft! Hahaha, die Savannah is van mij!!!
In letaba was de stroom uitgevallen en met zaklampjes moesten we opzoek gaan naar de Savannah’s in de winkel. Dat zaklampje is per ongeluk in mijn handen blijven zitten en is dus nu mijn eigendom geworden. Beetje lullig, maar het is ons zo goed van pas gekomen!
Het zit namelijk zo. Gwen en ik sliepen in een tent. Voordat we gingen uiteten hebben we de buitenlamp van de tent aan laten staan. Aan het eind van de avond toen we terug kwamen van het eten was ons tentje helemaal bezaaid met vieze krekelachtige insecten. Hoe komen we überhaupt binnen in de tent? Geen mens die het weet! Met wat hulp van Sjir en onze slippers is het gelukt. Sjir is namelijk de tent naar binnen gevlucht en heeft de lamp uit gemaakt. Vervolgens vluchtte wij de tent in en Sjir er weer uit. Wanneer we de binnenlamp aan maakten bleek dat er ongeveer 25 beesten tegelijk met ons naar binnen zijn gegaan. Dus voordat we gingen slapen was het moorden. Wat een nacht wat een nacht!

18 november 2012
Vandaag zijn we weer naar Pretoria gereden. Maar voordat we dit deden hebben we nog wat dieren gezien, waaronder de buffel die we gisteren gemist hebben. Ook zijn we langs de panorama route terug naar huis gereden. Dit hebben we al eens eerder gedaan toen we van Blyde River canyon af kwamen, maar het probleem toen was dat er lage wolken hingen waardoor we niets konden zien.
Vandaag daar en tegen hebben we van een schitterend uitzicht kunnen genieten. We hebben de drie rondawels, de potholes en de rainforest kunnen bewonderen. Jeej, Finally.
Eenmaal thuis waren we hartstikke kapot. WE zijn rond 8 uur gaan uit eten en hebben bij het restaurant de genomen foto’s bekeken.

19 november 2012
Gwen en ik wilden heel graag de wond van de eerder genoemde vrouw nog een keer verzorgen. Wat schrokken wij toen de pleister van de stuit werd gehaald. De wond zou nooit genezen dat wisten we, maar dat het zo snel zou verergeren. Momenteel zagen we bot en spier. Ik heb hier gewoon geen woorden voor om te beschrijven. Zo erg vind ik dit!

Vanaf 10 uur zijn Gwen en ik begonnen met schillen. WE wilden namelijk een afscheidslunch voorbereiden dinsdag. Dus 20 kilo aardappels, 12 kilo wortelen en ongeveer 7 kilo uien hebben wij geschild. Gelukkig met wat hulptroepen. Een patient heeft ons meegeholpen en Jennifer is ons komen meehelpen.
Thuis aangekomen hebben we de stamppot in het geheel klaar gemaakt en zijn we nog naar de supermarkt geweest om spullen te halen voor arretjescake. Arretjescake werd nog gemaakt in de avond, cadeautjes werden ingepakt en om 8 uur (het is iets later geworden) ben ik gaan skypen met papa. Soms vind ik het erg fijn om met papa en mama te skypen. Ik wil nog lang niet weg uit dit mooie land, ik heb het hier zo leuk en fijn. Maar toch mis ik familie en vrienden uit Nederland. Het eerste wat ik ook ga doen als ik papa en mama zie is knuffelen. En ik denk zelfs dat dit gepaard gaat met een traan. Ook op dit moment zou ik papa en mama een grote knuffel willen geven. In de tijd dat ik weg ben is er thuis veel gebeurd en helaas ben ik er niet geweest om papa, mama en Patrick te steunen. Het liefste ga ik even naar ze toe om ze een knuffel te geven, om vervolgens weer terug te gaan naar mijn plekje hier. Maar helaas de afstand is te groot. Ik ben gelukkig hier met 2 kanjers die er voor mij zijn als ik ze nodig heb en ook andere huisgenoten zijn er voor mij als ik het even moeilijk heb. Super!

20 november 2012
Vandaag was ons afscheid bij Rivoningo. Gwen en ik zijn om 7 uur begonnen met werken, aangezien wij in de keuken dienden te werken vandaag. Wij hebben voor ontbijt gezorgd en voor lunch. Na de lunch van de patiënten was de lunch voor de collega’s aan de beurt. Dit was het tijdstip om de collega’s te bedanken voor een leuke en gezellige tijd. Het was echt super lief dat zij uit het niets voor ons begonnen te zingen. Gwen en ik zaten met tranen in onze ogen. En na het knuffelen met iedereen begon ik natuurlijk weer eens heel hard te huilen. Ik heb het hier zo goed gehad en ik ga deze mensen super erg missen.

21 november 2012
Ik was gister al niet lekker, erg moe en hoofdpijn. Dus hadden we besloten thuis te blijven, zodat ik kon uitslapen in de hoop dat ik me beter voelde. Helaas, ik ben weer erg verkouden geworden en ik hoop dat het dit keer niet zo erg uit de hand loopt.

Verder zijn Gwen en ik vandaag naar de supermarkt geweest om voor eten te zorgen. Wij zouden namelijk koken voor het hele huis.
Besloten samen met Itumeleng is om Afrikaanse aardappelsalade te maken, chakalaka, rijst, Nederlandse salade en kip pilaf. Wat was dit heerlijk!

22 november 2012
Vandaag is mijn verkoudheid weer wat erger geworden. In de avond leek het er zelfs op dat ik weer mijn stem zou gaan verliezen. We hadden onze laatste avond bij de homeless people. Super leuk, maar in Marabastat ging het mis. Daar kwamen mannen erg dicht bij mij staan en zaten zelfs aan mij. Gelukkig kwam Gwen bij mij staan om te redden. Ook Steven en Thapedi vertrouwden het niet goed en hielden Gwen en mij goed in de gaten. Thuis gekomen zijn Gwen en ik vroeg gaan slapen. Mijn nachten zijn nog altijd niet goed geweest, waardoor ik nog altijd erg moe ben in de middag.

23 november 2012
Ik werd heel vroeg wakker en heb om half 6 besloten op te staan om te gaan douchen. Om 6 uur ben ik verder gegaan met dit verhaal, waardoor ik dit nu bijgewerkt heb. Na het weekend verwerk ik het weekend hier nog in en dan hebben jullie veel lees plezier, hoop ik!

Nadat Gwen en ik ontbeten hebben, zijn wij Kasper en Jennifer gaan wekken. Oeioeioei, wat zagen zij brak uit! Te veel alcohol en dus een fikse kater… Later dan gepland zijn wij vertrokken naar een computerwinkel om Jeniffer’s laptop te maken. Uiteindelijk zijn we in Menlyn mall gestrand. Gwen wilden graag een nieuwe broek kopen dus zijn we opzoek gegaan naar een broek en nog veel meer…… Uiteindelijk zijn we nog ergens wat gaan drinken en eten om vervolgens de reis te vervolgen richting Tswaing Krater. Jennifer, Kasper en ik wilden langs de krater door lopen. Gwen voelden er niet veel voor, maar uiteindelijk heeft ze toch een deel krater gezien. Jennifer is na 50 meter lopen teruggekeerd aangezien ‘het pad’ steil naar beneden liep. Achteraf bleek dat we gewoon van het pad af zijn gegaan en ons eigen pad hebben gemaakt. Kasper en ik zijn zandsurfend naar beneden gegaan en zijn opzoek gegaan naar het normale pad. Ochoch, wat was het heet. Met zwarte voeten en schrammen op onze benen en armen zijn we terug bij de auto aangekomen.
Op naar Pilanesberg… Wat een karige accommodatie. Oke, we hadden een bed en de regen lekte niet binnen, maar veel meer was het ook niet. Voor het diner zijn we naar Sun-City gegaan. Wat een paleis aan tierelantijntjes, het was erg gemaakt, maar van de andere kant ook mooi om te zien hoe het gemaakt is. Nadat we weer thuis waren zijn we wat gaan kaarten onder het genot van een drankje. Na een potje kaarten is Gwen gaan douchen. Plots riep ze mijn naam: Irene kom eens. Niets vermoedend liep ik de douche binnen en daar stond Gwen langs de douche. Gwen vertelde mij stroom te hebben gekregen onder de douche. Ik scheen daarop meteen met mijn zaklampje, ja er was geen licht in de badkamer, op Gwen’s gezicht om mee te delen dat haar haren niet overeind stonden. Vervolgens probeerden ik het water uit te draaien, maar ook ik kreeg stroomschokken. Kasper onze held heeft uiteindelijk het water met een plastic zak uitgedraaid. Ten slotte heb ik nog van alles geprobeerd om te kijken wat zou werken om water te kunnen pakken zonder stroom, maar ook dat leverde mij allemaal stroomschokken op.

24 november 2012
In de ochtend ben ik vroeg opgestaan om te douchen. Gek genoeg kreeg ik geen schok onder de douche. Dus wie weet lag het puur aan de onweer die de nacht tevoren was.
In alle vroegte zijn we naar Pilanesberg gereden om dieren te spotten. We hebben leeuwen, olifanten, neushoorns, nijlpaarden, bokken etc. gezien. Wij hadden sterk het idee dat het paartijd was voor de beesten, aangezien we parende leeuwen en nijlpaarden hadden gezien. En een neushoorn die zichzelf aan het bevredigen was.
De olifanten waren aan het vechten, ook dat was mooi om te zien!

In de avond zijn we weer bij Sun City gaan eten. Dit keer bij een Indisch/chinees restaurant waar ze min of meer aan het wokken waren. Best lekker om een keer te eten.

’s Avonds hadden we weer hetzelfde probleem. Schokjes van het water, dus het lag toch niet aan het onweer.

25 november 2012
Vandaag zijn we naar Sun City geweest. Het begon erg bewolkt maar warm. We hebben heerlijk gezwommen en de boel verkent. Ook hebben we even in de zon gelegen, aangezien we niet meer in het kluisje konden om ons geld weg te brengen (geen stroom). Rond 3 uur/half 4 had ik er toch echt genoeg van. We zijn nog een drankje gaan doen en daarna zijn we naar huis gereden.
Thuis aangekomen hebben we de spullen opgeruimd en ben ik gaan douchen. Onder de douche had ik erge last van mijn rug en toen ik keek zag dat een beetje rood uit. Na het douchen dus direct een spiegel opgezocht om te kijken hoe erg de schade is. Nou, erg dus! Knie holtes rood, mijn kont is rood en mijn rug.

Nadat iedereen gedoucht was zijn we naar Design Square gelopen om daar het weekend af te sluiten met een diner. Bij de italiaan zijn we gaan eten. Natuurlijk een harde stoel, dus heb ik om een kussentje gevraagd. Na het voorgerecht kwamen we Sara tegen en natuurlijk moest ik mijn verbrande plekken even showen. Achteraf gezien erg dom geweest.
Na het eten kwam namelijk de manager een gesprek met ons beginnen. Uit het niets kwam de vraag, ben je verbrand? Uhm, hoe weet jij dat? Jullie raden het al!
Bij vertrek hebben we gratis cappuccino geregeld voor de volgende keer en hebben we hem mee gevraagd op stap… Dit kan dus echt alleen in Zuid-Afrika!