Start van onze reis

Ongeveer een half jaar geleden bedachten Djon en ik dat we naar Canada wilde. Veel voorpret gehad met uitzoeken en boeken. Een paar dagen geleden op donderdag sloeg de stress toe. We hadden nog geen reisbescheiden ontvangen. Na alles te hebben afgezocht twijfelde we aan ons zelf. Uiteindelijk bleek het verkeerde huisnummer door ons doorgegeven te zijn (ipv 49, 59). Djon is naar de buurman gegaan, en jawel, hij had papieren ontvangen, maar ook terug gestuurd. Bij toeval was zijn zus manager bij Travelhome, dus zij werd gebeld en heeft uiteindelijk alles geregeld.

Gisteren om 6.25 uur met de trein vertrokken. Op Schiphol maakt Djon, om de tijd door te komen, de camera's grondig schoon, terwijl ik alvast bezig ben met schrijven in het dagboekje (waar delen van op deze pagina komen te staan).

In het vliegtuig mochten we niet klagen. Het eten bleef maar komen, 2 warme maaltijden en 2 snacks. Na enkele films te hebben gekeken en vele spelletjes gespeeld te hebben vlogen we boven west Canada. Wauw, de bergen zien er van boven al zo imposant uit, laat staan vanaf de grond! De kriebels kwamen en hebben nu dan ook echt het vakantiegevoel.
Eenmaal in Vancouver zijn we gaan fietsen. Eerst naar de watervliegtuigjes gekeken, daarna een rondje rondom Stanleypark. In Stanleypark is veel te beleven. Zo staan er totempalen welke refereren naar de vroege bevolking in West Canada. Bijzonder om te zien. Bij de totempalen had je ook een super mooie kijk over de skyline van Canada, dus foto foto! Als malloten fietsten Djon en ik door en stopte we bij bijzondere punten of als wij gewoon even van het uitzicht wilde genieten. Wat we echt niet verwacht hadden om te zien (we konden het immers niet op Google maps bekijken, haha. Dit grapje refereert naar de opmerking; 'Oh, dit ken ik! Heb ik al gezien op Google maps:)') was de wilde life. In Stanley park hebben we veel zwarte eekhoorntjes gezien, een soort ganzen/ eenden waarvan we de naam nog niet weten en last but not least wasbeertjes! Natuurlijk ook meeuwen, reigers etc, maar dat is dan weer niet zo bijzonder...

Er waren een paar goede klimmetjes die we op onze fietsen moesten trotseren. Gelukkig hadden we nog de kracht om dit te doen, vooral tijdens het stilstaan voelde we dat we lang wakker waren en behoefte hadden aan wat slapen. Na een flink klimmetje zijn we over de Burrard street bridge overgestoken. Na het bruggetje kwamen we een local tegen waar we aan vroegen hoe we het beste de dag erna konden lopen naar Granville Island. Deze man heeft ons meer dan op weg geholpen, hij was zo enthousiast dat hij vanalles begon te vertellen. Alle Canadezen zijn overigens erg vriendelijk en behulpzaam.

Nou, bij jullie is het al laat in de middag. Wij zijn al een tijdje wakker, al ligt heel Canada nog op een oor. We zijn nog niet helemaal gewend aan de tijd in Canada.