Icefield parkway (Deel 2)

Vandaag konden we voor de verandring eens uitslapen tot 8 uur, helaas worden we beiden ruim voor de wekker wakker. We bewonderen het schitterende uitzicht. Het zonnetje komt langzaam over de berg en schijnt over de gletsjers. Het is erg koud, dus snel de verwarming maar aan. We wachten dan ook maar even met uit bed komen tot de camper een beetje is opgewarmd. Als het enigszins aangenaam is geworden komen we uit bed en maken we ons ontbijt klaar. We doen rustig aan want we hoeven pas om 10:00 bij het Icefield center aan de andere parkeerplaats te zijn. Om en om gaan we wassen en omdat als je hier de nacht hebt doorgebracht je om 11:00 uur moet zijn uitgecheckt zetten we onze camper van de steentjes en verplaatsen hem iets dichter naar de ingang. We hebben trouwens voor het eerst gebruik gemaakt van onze toilet aan boord (gisteravond al) omdat we die van het Icefield center net iets te ver vonden om door de kou te lopen.
Iets voor 10 uur staan we in de rij voor de Glacier tour. Met een bus wordt je een stuk richting de gletsjer gereden en krijg je vast wat uitleg over wat je gaat doen en de geschiedenis van de gletsjer. Door het langzaam opwarmen van de aarde is de gletsjer nu nog maar een schijntje van wat hij vroeger was. Door dit terugtrekken ontstaan Moraine’s (een fancy naam voor een stapel stenen grapt onze buschauffeuse). Ook wijst ze ons erop dat de dennen hier maar aan een kant groeien. Dit komt omdat de wind welke van de gletsjer waait zo koud en guur is dat aan die kant niks aan de boom groeit. Een stukje verder is het overstappunt. Hier stappen we uit de gewone bus over op een Icefield Explorer, een soort bus, maar dan met gigantische ruw terreinbanden welke speciaal gemaakt is om op een gletsjer te rijden. Aan boord van de Icefield Explorer wordt ons onderweg nog meer informatie gegeven over de gletsjer. Weer wordt verteld dat de gletsjer voeger veel groter is geweest. Twee ander gletsjer kwamen namelijk nog met deze samen. Nu zijn deze andere twee teruggetrokken tot boven op de berg. Daarnaast wees onze gids erop dat het lijkt alsof het rotsen zijn naast de gletsjer, maar dit is eigenlijk ijs. Als je goed kijkt zie je tussen de rotsen namelijk gewoon ijs zitten. Het is alleen bedekt. Door het terugtrekken van de gletsjer storten de moraine’s in en bedekken ze het gletsjerijs. Dit heeft ook een voordeel, hierdoor komt de zon er namelijk niet bij en blijft deze laag veel dikker. Het wordt geïsoleerd door de stenen.
Na een flink stuk te hebben gereden en een hele steile afdaling komen we aan midden op de gletsjer waar we even uit mogen stappen. De zon schijnt, dus erg koud is het niet. Het ijs en ijswater overigens wel. De nodige foto’s worden gemaakt en dan is het alweer tijd om terug te gaan.
Op de terugweg wijst onze gids ons op een paal midden op het ijsveld. Deze paal is er aan het einde van vorige winter in geslagen en een paar weken geleden is er opnieuw naar gekeken. Wat blijkt, de ijslaag is deze zomer met 5 meter afgenomen. Erg veel!! Gisteren hebben Djon en ik al gelezen op een bord bij het Icefield Center dat verwacht wordt dat als het op deze manier doorgaat, de gehele gletsjer in 2100 weg is gesmolten. Echt bizar!!
Staan op de gletsjer was verder niet zo bijzonder, echter was het verhaal er omheen erg indrukwekkend en we hadden het niet willen missen.
Naast het ritje met de Icefield Explorer bevatte de excursie ook nog een wandeling over de Skywalk. Hier werden we dan ook weer met de bus naartoe gebracht vanuit het overstappunt. De Skywalk is een wandeling over een volledig glazen U-vormige brug over een grote afgrond. Echter beginnen we de wandeling met vaste grond onder onze voeten waar doormiddel van een audiotour meer informatie wordt gegeven over het ecosysteem. Zo leren we de drie lagen van de ecozones hier herkennen (Montane, Subalpine en Alpine) en welke dieren in welke zone leven. Ook worden er verschillende vogels aan ons gepresenteerd.
Een van deze vogels is de Canadian Goose. Deze herkennen we, dit is namelijk die are vogel waarvan we er in Vancouver zoveel hebben gezien. Ook de Nutcracker wordt genoemd, deze hebben we ook al gezien boven op de berg in Glacier National Park.
Als laatste is er een stukje te zien over de fossielen die ze hier hebben gevonden doordat er een rockslide heeft plaatsgevonden. De fossielen die ze daarbij hebben gevonden zijn een van de eerste levensvormen en kwamen alleen voor onder water. Daaruit kon worden afgeleid dat dit gebied heel lang geleden dus volledig onder water moet hebben gestaan.
Hierna vervolgen we onze weg richting de Skywalk. Het is erg hoog en als je zou vallen duurt het wel even voor je beneden bent. Het is een bijzondere ervaring en je voelt je heel even heel klein.
Na de Skywalk staat er nog een mevrouw met informatie over beren en hoe je de twee beersoorten kan herkenen. De grizzly is groot; grote handen en voeten en is vooral te herkennen aan zijn platte gezicht en de spierbult bij de schouders. De Black bear is kleiner en ondanks de naam lang niet altijd zwart. Zo zijn er ook bruine en witte Black bears. De kleur wordt net als de haarkleur bij mensen bepaald door de genen.
Na de Skywalk rijden we met onze camper door richting Jasper. We stoppen onderweg natuurlijk nog een aantal keer op verschillende viewpoints. De eerste stop is de Tangle falls. Een waterval waar een hike bij zou moeten zitten. Deze vinden we echter niet, dus creëren we er zelf eentje. De waterval is hoog en onderaan is een regenboog te zien.
De volgende stop is Stutfield glacier. Een uitzichtpunt op een gletsjer. Het blijft een mooi gezicht.
Stop drie is Mushroom en Diadem Peaks en uitzicht op de Endless mountain. De endless mountain is een aaneengesloten bergeten van meer dan 50 toppen. Een gids vertelde ons eerder al dat bergbeklimmers al deze toppen in 3 dagen beklimmen zonder tussendoor af te dalen richting het dal. Ook stoppen we onderweg net als vele anderen nog bij de Sunwapta falls. Een waterval waar het water wel 60 meter naar beneden stort. De een na laatste stop is bij de Athabasca falls, nog toeristischer maar oh zo mooi. De waterval zelf is al flink veranderd qua plaats door erosie. Dit is goed te zien in het landschap. De laatste stop is bij een meer waarvan we allebei de naam niet meer weten. Het is minder blauw, maar meer troebel geel. Een rustig gelegen meer aan de 93A, geen chinezen, dus echt even rust.
De 93A legt niet iedereen af, je kunt namelijk minder goed doorrijden. Wij vonden het prachtig en er is meer kans op wildlife. We hebben goed opgelet, rustig gereden, maar op een paar eekhoorns na, niets gespot. Een beetje teleurgesteld rijden we door naar Jasper.
Omdat we nog boodschappen nodig hebben, besluiten we door te gaan naar het centrum. We schieten een paar info winkels in en halen meteen wat folders. Vanavond dus even verdiepen wat we morgen kunnen doen. Op een van de kaarten staat een supermarkt aangegeven. We lopen daar naartoe en zien dat er rondom heen al flink wat campers staan. We gaan naar binnen en besluiten daar niets te kopen. Ze hebben alleen maar A-merken en alles is super duur! We lopen dus terug naar het info centrum om even gebruik te maken van de WiFi. We vinden in de buurt nog een andere supermarkt en besluiten daar naartoe te lopen. Deze lijkt meer op wat we gewend zijn en slaan daarom de nodige dingen in.
Het wordt al laat, dus gaan we richting camping. Op de weg terug, terwijl ik de reserveringspapieren door lees, roept Djon; ‘Wauw, kijk daar!’. Heel droog zeg ik; ‘Wat? Waar?’. Terwijl ik over mijn papieren kijk, het duurt een paar tellen, en dan zie ik een Elk voorbij de geparkeerde auto’s komen. Chaotisch zoek ik de camera, en natuurlijk de tas gaat niet open, en dan ook nog zo’n vervelend lens kapje. Het lukt me uiteindelijk om de Elk op de foto te zetten. Het waren er twee, midden in de stad.
We rijden door en zien een stukje verderop een aantal auto’s stil staan. Wat zien zij?, vragen wij ons af. Als we dichterbij komen zien we het. Een Bull elk met een paar vrouwtjes. We rijden door naar de camping en horen bij het inchecken dat ze in het park een bull gezien en gehoord hebben. Zonder verwachting rijden we naar ons plekje. Tijdens het zoeken waar we moeten staan, zien we ineens vlak voor onze neus een vrouwtjes elk en nog een. Wauw! Dit hadden we niet verwacht, zo dicht bij onze parkeerplaats. We zetten de camper voorzichtig op z’n plek en tijdens het aansluiten houdt een van de twee vrouwtjes Elk’s ons bedachtzaam in de gaten. Als we klaar zijn, loopt ze rustig vlak voor ons langs. Wat een beest, zo groot, nog groter dan Djon!