I WILL DEFINITLY GO BACK!

Zondag 16 december 2012
Vandaag zijn we naar de tsitsikamma bergen gegaan. We wilde hier 2 keer korte hikes doen en een boot tochtje. 2 korte hikes werd 1 lange hike. Gwen draaide halverwege om, aangezien ze dacht dat er na de brug niets meer te zien was. Maar wat bleek: er was nog een heel pad naar een view point. Vol goede moed begonnen Jenn en ik te klimmen. Iets voor de top zijn we omgedraaid, aangezien we nog terug moesten lopen naar Gwen, we eten nodig hadden en de boot rond 2 vertrok.

Jennifer had tijdens de lunch het meest lekkere gerecht, jaja, typisch Duits: een bordje vol met zout!
Na de lunch zijn we nog even in de zon gaan liggen en vervolgens in de boot geklommen. Aiaiai, dat bootje was even niet goed voor mij. Ik was best bang om over boord te slaan, dus met veel angst zat ik in het bootje. Verder waren de golven wat ruwer en was ik misschien te gefocust op dieren, dus werd ik wat misselijk. Na de boot zijn we naar waterfront gereden om wat te eten. Bij waterfront was een competitie bezig met kajaks, klimmuur en een loopbal. Super leuk om te zien!
In de avond zijn we gaan douchen en ben ik in slaap gevallen met een boek in mijn handen. Jennifer maakte mij wakker met de mededeling dat we nog 30 min hadden om naar de supermarkt te gaan, dus snel heb ik wat kleren aangetrokken en zijn we vertrokken. Bij terugkomst ben ik meteen mijn bed ingedoken, terwijl Gwen en Jennifer nog even gingen skypen. Hoe moe ik ook was, mijn nacht was niet goed, maar ach; kump good!

Maandag 17 december 2012
In de ochtend zijn we naar de heads gegaan in Knysna. Wat een mooi plaatje is dit toch! We hebben hier de nodige foto's gemaakt.
Na de heads zijn we doorgereden naar Mikael om hier een lunch te nuttigen en iets met hem op de farm te doen. Eerst maar een vinden waar mik woont. We volgden de beschrijving en dit klopte eigenlijk allemaal. We wisten het niet meer toen we het bord private property tegen kwamen, dus belde we Mikael even. 'Nee nee, zei Mikael, jullie zitten goed, rijd maar rechtdoor en je komt bij mijn huis uit.' Jemig hè! Wat is dit een huge huis! Het huis en de grond eromheen was 34 hectare groot. Ook wonen zij in een super mooie omgeving!
Mikael bood ons een nachtje in zijn huis aan, dus wij gingen terug naar de lodge om proberen geld terug te krijgen. De helft van het geld kregen we terug, van dit geld hebben we de ouders van Mikael en Mikael zelf wat gekocht.

Eenmaal terug bij Mikael gingen we door de BushBush naar een watervalletje om te zwemmen. Wat een tocht, maar oh wat vet! Daar was het plasje met water, volgens Mikael is het veilig. Ik vertrouwde het niet zo goed, aangezien het water stil stond. Achja, 1,2,3...PLONS! Ik moest de kikkerderrie aan de kant halen, maar mijn voet zat helemaal vol. Super gaaf om in je eigen tuin een natuurlijk zwembad te hebben.
Op de terugweg hebben we nog baboons gespot en hebben Gwen en ik de zon zien zakken in de BUSH. Super mooi!
Met een douche van regenwater hebben we ons gedoucht. Vervolgens hebben we heerlijk gegeten. Zo goed hebben we sinds Pretoria niet meer gegeten.
Ik voelde me na de wandeling niet zo lekker, dus het eten lukte niet netzoals normaal, helaas. Want lekker was het zeker!
Na het eten zijn we buiten op een matras gaan liggen om de sterren te bekijken. Jaja, mijn eerste vallende sterren in mijn leven heb ik gezien, waarvan 1 hele mooie! Super mooi!!!
Ik ben redelijk op tijd gaan slapen en ben ook als een blok in slaap gevallen, maar helaas ben ik midden in de nacht wakker geworden en heb toen niet veel meer kunnen slapen.

Maandag 18 december 2012
Today is the day! Ostrich riding, na het skydiven en de bungee zul je denken dat ik nergens meer bang voor ben, maar ik ben even heel eerlijk. Zojuist in de auto zag ik er eentje en een beetje bang ben ik wel. Je kunt er gemakkelijk afvallen en dan zul je net zien dat ik verkeerd val. Nouja, nog 14 minuten rijden en we zijn bij de Ostrich farm, dan zullen we het vanzelf wel merken.

Aangekomen in de farm werden we direct aangesproken of wij een rondleiding wilden maken, maar dan moesten we direct mee. Liever wilde we even naar het toilet en ik wilde geen toer ik wil rijden! Na dat duidelijk te hebben gemaakt zei de vrouw dat we snel naar het toilet moesten, want nu kon er nog gereden worden en dadelijk niet meer. Het zou namelijk te warm worden voor de lieve beestjes. Dus ik besloot direct mee te gaan en zo ook Gwen en Jenn. Vol goede moed gingen we naar de beestjes. Eerst voeren, kusjes geven, knuffelen en daarna het rijden. 6 mensen van de hele groep mochten rijden, maar ik had geluk aangezien er bij de kaartverkoop een plaatsje gegarandeerd was. Eerst waren Gwen en Jennifer aan de beurt om er gewoon op te zitten en daarna mocht ik rijden.
Nog altijd bang om er af te vallen, stapten ik op het beest. Wat voelt dat vel onder die vleugel apart aan! Maar oh, wat is dit gaaf om mee te maken. Ik ben blij dat ik dit heb mogen doen nu, later zal ik namelijk te zwaar zijn en dan lukt het niet meer...
Voor iedereen is dit verder namens mij een aanrader om te doen, het ziet misschien wel zielig uit, maar ik kan nu wel zeggen dat ik op een struisvogel heb gezeten en gereden.

Na de struisvogels zijn we naar de cango caves geweest. We hebben hier een avontuurlijke wandeling gehad door de grotten. Het waren namelijk smalle gangen, waar het beter is als je zo dun bent als een plank en een beetje lenig. Voor mij ging dit dan ook gemakkelijker en soepeler dan voor Jennifer en Gwen. Ik voelde me ergens ook een hele goede gentlemen, door hen aanwijzingen te geven en een hand aan te bieden zodat ik ze kon opvangen.
Na deze avonturen was het al aardig laat, wij zijn daarom maar doorgereden naar de lodge om ons in te checken. Wat een luxe hebben we hier! 20 toiletten, genoeg douches, luxe keuken en zit kamer en onze kamer bestaat uit 7 slaapplaatsen. Het is dan ook de familie kamer. Eigenlijk een goede gelegenheid voor iedereen in Nederland om mij te vergezellen naar Kaapstad en vervolgens weer naar Nederland. Het zijn nog maar 11 dagen en 12 dagen voordat ik thuis ben.
Om eerlijk te zijn kijk ik erg tegen op mijn terugkomst in Nederland. Op dit moment kan ik namelijk niet voorstellen dat ik weer in Nederland woon en alles daar zou gaan oppakken. Ik woon nu 4,5 maand in zuid-Afrika en ergens is dit mijn thuisland geworden. Natuurlijk kijk ik wel uit naar het moment dat ik iedereen weer zie en de afgelopen 4,5 maand kan in halen!

Oké, vandaag zouden we onszelf tevens trakteren op een 3 gangen menu. Gang 1: soep met brood (dit was goed te eten, misschien wel lekker. Ik heb namelijk al lang geen smakelijke soep meer gehad, en deze kwam aardig in de buurt.). Gang 2: pasta soep. (de pasta was te eten, maar de saus was eerder soep, oké dat hoorde het ook te zijn, maar toch heb ik de saus gelaten voor wat het was.). Gang 3: niet meer dan een dessert, wel heb ik er nog iets speciaals van proberen te maken, wat misschien wel gelukt is, but ask Gwen en Jennifer.

19 december 2012
Vandaag reizen we door naar Bredasdorp. Een plaatsje waar niets te beleven is, maar daarom stoppen wij even in mosselbay, aangezien Gwen graag met haaien wil zwemmen. Nu ik toch angsten aan het overwinnen ben, doen we dit ook maar. Ik ben dus benieuwd of ik al mijn ledematen behoud na dit avontuur, jullie zullen het zien, horen of lezen!

Helaas is het haaien zwemmen niet door gegaan. Dus zijn we per boot naar seal island geweest. Daar hebben we een hele troep zeehonden gezien. Wat een schattige beestjes, maar wat stinken ze toch, bah!
Nadat we dit in mosselbay hebben gedaan, zijn we doorgereden naar Bredasdorp. Daar hebben we ons ingecheckt in een backpackers hotel. Het was meer een hotel dan iets voor backpackers, maargoed dat geeft natuurlijk niet. Deze nacht zou ik slapen in een 2 persoonsbed, dus genoeg ruimte, geen krakend bed en het beste geen stapelbed waar ik op dien te klimmen.

Na het inchecken zijn we naar l'agulhas gereden, hier is het meest zuidelijkste puntje van Afrika te vinden. We hebben hier wat foto's gemaakt en vervolgens zijn we ergens gaan eten. Jemig, dat was een verdomd goedkoop maar super goed restaurant.
Na het eten snel een fles wijn gekocht om met zonsondergang naar binnen te werken. Wat hebben wij genoten van de zonsondergang. Voor ons drieën was dit een moment om even onze avonturen in zuid-Afrika langs te gaan. En we beseffen ons allemaal: wauw, geweldig, wat een tijd hebben we gehad. Voor mijn gevoel ben ik al bijna thuis. Sinds we zijn vertrokken uit Pretoria heb ik het idee dat we naar huis aan het rijden zijn en na vandaag zijn we er bijna. Kaapstad is namelijk onze eindbestemming.

20 december 2012
Vroeg in de ochtend stonden we op om rond 6.30 te vertrekken richting Kaapstad. Vandaag willen we namelijk naar Peninsula waarvoor we een hele dag hebben uitgetrokken. In de avond gaan we voor de laatste keer met het reisgroepje van Gwen's moeder uiteten.

Onderweg kwamen we wat gasten tegen waar we naar aan het zwaaien waren. Bij een stoplicht wilden ze een papiertje naar binnen gooien maar dat mislukte. Ze kregen nog een poging en dat lukte. Op het papiertje stond een telefoonnummer wat wij moesten bellen. Als iemand van jullie geïnteresseerd is mogen jullie bellen: 07....

We begonnen in peninsula allereerst met boulders beach. Dit is een strand waar je ook pinguïns kunt vinden. Natuurlijk overtreden wij de regels door ze even te aaien.
Na boulders beach zijn wij door gegaan naar kaap de goede hoop. We zijn begonnen met een kleine wandeling, maar hebben bij het bordje waar het iedere toerist om doet om een liftje gevraagd. Gwen en Jenn zochten het absoluut niet om terug te lopen over de normale weg, dus ze zeiden eerst dat ik maar terug naar de auto moest lopen om hen vervolgens op te komen halen. Nou niet dus, zo vriendelijk als ik ben heb ik een busje gevraagd of wij mee mochten rijden naar het begin. En natuurlijk mocht dat, onderweg hebben we nog wat geleerd over Gangster Paradise.
Eenmaal weer bij het restaurant hebben wij maar besloten te gaan eten. Echt honger hadden we niet, dus alle drie namen we een kiddies menu. Waar volgens de kaart officieel friet of sla bij geserveerd zou moeten worden. Nouja, die kregen we er dus niet bij. De serveerder werd er dus bij geroepen door ons en er werd navraag gedaan. Neenee, zei deze, dat klopt niet wat jullie zeggen. Dus vroeg ik: mag ik de kaart even zien? De kaart werd er bij gehaald en ik wist vanaf nu 100% zeker dat ik in mijn recht stond, dus obertje kom maar terug. Hij kwam uiteindelijk terug, maar wist niet goed wat hij met mij aan moest, dus heeft hij de manager bij gehaald. Deze gaf mij uiteindelijk gelijk, waardoor ons kiddies menu uitgebreid werd met sla of friet.
Oké, op naar cape point. De wandeling was erg leuk, vooral door al die vogels die op je poepten, zonder dat je een vogel zag.
Op onze weg terug kwamen we het reisgroepje van mama Eggels nog tegen. Dus ook met hen hebben we even gesocialised.

In de avond zijn wij met de 2 moeders gaan uiteten. Heerlijk!

21 december 2012
Gwen en ik zijn vandaag erg educatief geweest. Eerst zijn we kaartjes gaan kopen voor robbeneiland.
Vervolgens zijn we doorgelopen naar body world om onze anatomische kennis op te frissen. Indrukwekkend om te zien hoe daar gewoon mensen opgebaard zijn.
Na een lange tijd gefascineerd in body world rond gelopen te hebben zijn we naar green point stadion geweest. Hier heeft Nederland de wedstrijd tegen Uruguay gewonnen in 2010. In het stadion hebben we nog wat gesprongen met een klein schattig jongetje.

In de middag zijn we met de moeders nog een drankje gaan doen bij green market. Daar waren de obers wat loshandig.

In de avond zijn wij met Esther, Nina en Kerstin op stap geweest in Longstreet.
Bij het afscheid van hen aan het eind van de avond, was Esther nog wat foto's aan het maken van een gebouw. Een jongen begon te zwaaien en het is toch echt asociaal om niet terug te zwaaien. Dus zwaaide ik even terug, totdat hij wilde dat ik kwam. Nou nee dus, kom jij maar naar mij. Was het een Chinees uitziende jongen die uit Japan was. Ik kon niet meer stoppen met lachen, maar gelukkig was Esther ook een leuke attractie voor hem.
Onder het rijden stonden ze op de snelweg te controleren. Onze eerste alcoholtest in Zuid-Afrika was een feit en wat voor een het was!

22 december 2012
Vandaag was de grote dag. We gaan met haaien zwemmen. Gwen's grote droom komt eindelijk uit.
Het was een 4 uur durende boottrip. Ooh, het was zo vet om in dat water te zwemmen met de haaien, ook al zit je in een kooi! Ik vond het echt vet, sowieso omdat de beestjes zo dichtbij komen.

Op weg naar huis hebben we nog telefoonnummers gewisseld met een andere auto. Oioioi, dat je dit kunt doen in dit land, GEWELDIG!

23 december 2012
Time for table mountain! Vol goede moed met 38 graden en 1,5 liter water ben ik naar boven gelopen. Onderweg moest ik af en toe toch even om mee heen kijken om een slokje te drinken. Daar waar ik normaal nooit drink, heb ik nu gewoon liters weg gedronken. Ik heb zelfs met een mannetje flesje geruild. Hij kreeg mijn bijna lege 1,5 liter fles en ik kreeg zijn kleine koele volle flesje. Goede ruil voor mij dus!
Niet erg snel, maar ook niet slakke tempo sloom kwam ik boven aan. Onderweg heb ik veel gesocialised met enkele mensen, wat is iedereen toch lief. Bij het restaurant hebben we nog wat gegeten en gedronken en daarna nog wat rond gelopen op de Tafelberg.

Om 5 uur begon ons robbeneiland tour. Wauw, wat was dit indrukwekkend. Daar hebben ze me dus echt stil gekregen en dat gebeurd niet snel.

Bij terugkomst van Robbeneiland hebben we nog heerlijk uitgegeten. We zijn per ongeluk het meest chique restaurant ingelopen en we voelden er ons dus niet op ons gemak. We hadden namelijk geen tijd meer gehad om ons te douchen en liepen dus nog altijd met dezelfde kleren rond. Daarnaast kwamen we dit restaurant binnen lopen met ons eigen eten en drinken. Niet echt gepast als je ergens gaat eten. Het enige wat we konden doen is netjes eten en ons gedragen.
Als het al niet erg genoeg is allemaal moest ik door Gwen erg hard lachen terwijl ik een hap eten in mijn mond had. Oeioei, hoe kan zoiets opgelost worden!? Nouja, je servet dan maar voor je mond en een poging doen tot stoppen met lachen en het eten snel afslikken.
Na een kleine 3 minuten is mij dit gelukkig gelukt. Daarna was het Gwen’s beurt. Zij kreeg haar eten niet goed in haar mond gestopt zodat haar hele mond besmeurt was met voedsel (oke, momenteel overdrijf ik een beetje, maar het is redelijk erg in dit restaurant).

24 december 2012
Vandaag stond een rustig dagje en de kerk op het programma.

Het rustige dagje hebben we vol gekregen door op zoek te gaan naar souvenirs voor alle familie in Nederland. Bepakt en bezakt liepen we dan ook weer terug naar huis.

Een avondje kerk zat er niet meer in. We hadden namelijk geen goede kerk gevonden en de locals konden ons helaas ook niet helpen. Iedereen aan wie ik vroeg naar welke kerk we het beste konden gaan zei tegen mij: ‘Vraag het niet aan mij, ik ga niet naar de kerk’.
Helaas!

De avond hebben we nu maar gevuld met inpakken van kerstcadeaus voor elkaar en alvast enkele voor thuis.

25 december 2012
Eerste kerstdag! Een dag waarbij ik meestal met familie samen kom en ga eten.
Waar ik eerlijk gezegd een grote hekel aan heb gekregen is het eten met kerst. Thuis eten we vaak de gehele dag door. Wij kunnen dat, want we hebben genoeg geld om eten te kopen. Maar hier in Afrika is dat niet mogelijk voor iedereen.

Vandaag hebben wij allereerst onze kerstgroeten uitgesproken naar onze familieleden in Nederland.
Rond de middag zijn we met onze cadeaus naar het strand gereden om deze daar uit te pakken en nog even te genieten van het overheerlijke weer met kerst! Ik heb me verder vandaag goed vermaakt door iedereen ‘Merry christmas’ te wensen. De mensen hier zijn namelijk zo vriendelijk om gewoon iedereen die ze tegen komen te groeten.

In de avond zijn wij terug gaan naar ons te chique restaurant. Dit keer beter gekleed en beter ruikend. We werden dan ook anders behandeld. We kregen zelfs enkele dingen extra, zoals brood! Geen idee of dit komt door kerst of doordat we beter gekleed waren, maar het viel ons gewoon op.
We hebben hier heerlijk gedineerd en eerste kerstdag goed afgesloten.

26 december 2012
Vandaag zouden we naar Signal hill gaan om daar de zonsondergang te bekijken. Wat een gedoe was dit! We stonden hier allereerst vroeg in de middag, maar hebben besloten om tussendoor wat andere dingen te gaan doen.
Maar bij terugkomst rond 7 uur was het super druk op de berg. Nog niet helemaal boven stonden we vast met onze auto en konden we geen kant meer op. Wij zijn dus snel uit de auto gesprongen om de zonsondergang te kunnen bekijken en vastleggen.

Gwen had het eerder gezien dan Jennifer en ik en was dus al naar de auto gelopen om tevens ook te dineren. Wanneer Jenn en ik terug wilden lopen waren we Gwen en de auto kwijt. Hij stond niet meer op de plek waar de auto stond. Shit, dus wij een aantal keren op en neer gelopen om haar te zoeken.
Uiteindelijk vonden we haar iets meer naar onder op de berg zittend met haar broodje langs de auto. Gelukkig! Jennifer dacht al dat ze met de auto de berg af zou zijn gevallen of misschien wel de berg op zou zijn gereden. Nouja, Jenn! Haha
Met z’n drieën hebben we nog genoten van ons diner bij Kaapstad in het donker. Plots bewoog de auto achter ons zich heel opvallen op en neer. Gwen zag dit als eerste maar kon niet direct plaatsen waar deze bewegingen vanaf kwamen. Dus zei ze tegen mij en Jenn dat die auto opvallend op en neer bewoog. Het eerste wat ik zag en dus ook zei was: ‘Ach, deze mensen hebben sex op de achterbank’. Natuurlijk werd ik niet direct geloofd, maar na een paar keer goed kijken werd mijn zinnetje toch echt bevestigd. Alle drie konden we het eigenlijk niet geloven. Het rare is zelfs dat we met het mannetje gesproken hebben, want ja, wij keken raar naar die auto en meneer zat hijgend achter het stuur te kijken naar ons! Tja, BETRAPT!

27 december 2012
Stellenbosch! Oke, 4 wijnboeren staan op het programma.
Onze gids Keith was echt een schatje! Hij heeft ons van hot naar her gereden en heeft het volgehouden een hele dag met ons te zijn.
Keith heeft ons tevens geleerd hoe we het beste wijn kunnen proeven. Sight, swirl, sniff, sip, savor. Bij ieder glaasje ging ik het ritueel weer af. Om niet zat te worden mocht het slokje wijn weggegooid worden in een opvangpotje. Natuurlijk is dat sonde om te doen, waardoor ik de meeste wijnen als limonade weg heb gewerkt. Ook heb ik enkele glaasjes van Gwen en Jennifer genuttigd. Om eerlijk te zijn heb ik ook enkele super smerige wijnen weggegooid in het bakje. Super smerig waren ze niet, maar ik begon ergens ook een zwaar hoofd te krijgen.

Om heel eerlijk te zijn vond ik onze eerste wijnboer de beste en het lekkerste!:)

In de avond ben ik begonnen aan een fles wijn die wij nog thuis hadden liggen. Deze had ik redelijk snel half leeg. OEPS, dat was eigenlijk niet de bedoeling.

Rond 10 uur, misschien later of eerder, ik had geen enig benul van tijd meer, zijn Gwen en ik nog naar Camps Bay gereden om daar een drankje te doen met Geoffrey. Onder het drinken had ik nog contact op genomen met Chris en Georg, aangezien we met hen wat dienden af te spreken voor morgen. Dus had ik bedacht dat we naar Longstreet moesten om hun te meeten. Gelukkig voor Gwen belde Georg me op om samen met mij afspraken te maken voor morgen. Geen longstreet meer, maar een bed!

28 december 2012
Onze laatste hele dag, dus afscheid nemen. Samen met Georg zijn we naar Waterfront gereden om daar de rest van de duitse vrijwilligers te ontmoeten.
Samen met hen hebben we geluncht en uiteindelijk zijn er afspraken gemaakt voor de rest van de dag.

Georg, Gwen en ik hebben onze middag gevuld met het naar Camps Bay rijden en daar te zitten met wat eten en drinken om naar de Oceaan te kijken. Pfff, gemakkelijk was het niet!
Iedereen werd namelijk stil en dan begint men te denken. De gesprekken die we hadden waren spiritueel en erg op gevoelens gericht. Maar op dat moment spookte er vanalles in mijn hoofd. Alle hoogte, maar ook diepte, punten. Wat een bijzonder geweldige tijd heb ik hier gehad! Wat ben ik blij dat ik deze kans heb gehad en met beide handen (misschien bij vertrek 1 hand) heb aangepakt. Waarom had ik bij vertrek nog maar met een hand dit avontuur vast!? Pure angst, angst voor het onbekende wat 4.5 maand zou duren. En nu!? De 4.5 maand zijn over 24 uur om, maar voor mijn gevoel ben ik hier pas 2 weken!
Ik wil nog niet weg, dit land is te mooi, te groot om alles nu al gezien te hebben en bovenal wat een super mensen heb ik hier leren kennen! WAUW!

In de avond zijn we met de hele duitse groep naar Signal hill gereden om ook hen daar te laten genieten van een zonsondergang. Na de zonsondergang hebben we 2 uur gereden om onderaan de voet te komen. Snel douchen en op naar Longstreet! Tot 5 uur diep in de nacht hebben we in Longstreet gefeest. Maar helaas kwam ook hier een moment van afscheid. Het laatste hebben we afscheid genomen van Steffi, Georg en Federico. Wat zijn ze stuk voor stuk schatten van mensen en wat heb ik ook met hen een leuke tijd hier gehad. Gelukkig kan ik de eerste twee binnenkort en over een half jaar weer zien. Het is namelijk gemakkelijk om even naar Duitsland op en neer te gaan. Dus dat worden mooie vakanties naar onze ooster buren!

29 december 2012
Na een korte nacht moesten we dan ook echt vertrekken uit onze Lodge. We hebben nog een verlaat ontbijt gehaald in Waterfront, maar zijn daarna toch echt doorgereden naar het vliegveld.
Op het vliegveld bleek dat al onze koffers toch echt een beetje te zwaar waren, dus heb ik nog wat overbodige spullen uit mijn koffer gegooid.
Gelukkig gingen ze wel akkoord met mijn te zware handbagage tas van 8.5 kg. OEPS! Nouja, dit kwam puur door de elektrische apparatuur.

De vlucht verliep sloom maar rustig. Na wat ruzie te hebben gemaakt met onze voorburen is het verder goed gegaan. Bij het opstijgen in Kaapstad begon ik spontaan hard te huilen. Zo hard dat er aan mij gevraagd werd of alles wel echt goed met me ging. Haha, lichamelijk gaat het prima, maar toch van binnen deed het pijn! Met mij ging Jennifer wat mee huilen en Gwen deed haar best om ons te troosten door te zeggen dat we een stelletje huilenbalken waren!
Nou, Gwen brak bij het landen in Dubai! Met z’n drieen zijn we een stel huilenbalken, maar ik ben er trots op dat ik kan huilen om het land Zuid-Afrika. Zuid-Afrika is voor mij mijn thuis geworden en dit zal het ook altijd zijn. Ik heb voor mij gevoel dus nu weer mijn thuis achter gelaten, maar niet alleen het land ook de lieve mensen die ik heb leren kennen in dit land! Het land ga ik weer zien wanneer ik daar geld en tijd voor heb, ZEER ZEKER! Maar de mensen? Wanneer zal ik hen weer zien? Verwaterd dit of blijft dit zolang ik nodig heb om terug te kunnen komen in stand? Vragen die nu niet beantwoord kunnen worden, maar in de toekomst zeker beantwoord worden…

I WILL DEFINITLY GO BACK!

Op Schiphol was ik blij mijn ouders en broer weer te zien. Ik ben op 15 augustus huilend vertrokken en met veel moeite. Zoals ik al aangaf heb ik dit ook weer op 29 december gedaan en gaf het weerzien met mijn familie toch weer een dubbel gevoel. Blij om weer thuis te zijn bij alle familie en vrienden, maar hoe graag wil ik terug.
Natuurlijk konden mijn vrienden het niet laten om mij thuis nog te verassen met een spandoek, poster en vlaggetjes! Super lief dat ze ondanks alle drukte toch nog de moeite hebben gestoken in mij en mijn terugkomst. Ook dit doet mij realiseren hoe belangrijk zij voor mij zijn en ik schijnbaar ook voor hen! Super lief en ik hoop jullie snel weer te zien, zodat we kunnen knuffelen!

In de avond met ik met mijn ouders gaan uit eten! Heerlijk
Na het eten zijn we met z’n allen op de bank gaan zitten om sinterklaas en kerst in te halen. Ik heb geweldige cadeaus gekregen van mijn ouders, broer en Bente! Natuurlijk de meeste in het teken van Afrika. Mijn broer gaat namelijk een heel fotoalbum voor me maken en van mijn ouders had ik een mooi schilderij gekregen waarop mijn skydive sprong staat!
Door de grote hoeveelheid cadeaus is het erg laat geworden…



Vandaag is het Nieuwjaar. We laten alles van verleden jaar achter ons en gaan zuiver een Nieuwjaar in.
Gelukkig heb ik mijn super leuke herinneringen in mijn hoofd zitten en natuurlijk ook op beeld! Foto’s en filmpjes. Deze zal ik voor altijd in mijn hard koesteren en nooit meer vergeten.
Verder krijg ik zo links en rechts van iedereen jaloerse blikken, aangezien ik toch wel een kleurtje op mijn lichaam heb zitten. Dus zolang ik niet naar buiten hoef en ik delen van mijn lichaam kan laten zien, kan ik nog iedereen jaloers maken!